စႏၵယားလွထြတ္နဲ႔ Debussy

51 thoughts on “စႏၵယားလွထြတ္နဲ႔ Debussy”

1. 

   I think ‘ေမာင္တုိ႔ခ်ယ္ရီေျမ’ is not a copy. Can you give us a proof? Thank you.

   Posted by Mg JC | 23/06/2010, 15:43
   Reply to this comment
   • 

     I can’t find it immediately. But I’ll post it once I found it.

     rgds,

     Posted by zizawa | 23/06/2010, 15:57
     Reply to this comment
2. 

   I don’t know if ေမာင္တုိ႔ခ်ယ္ရီေျမ is copy song or not. But, apparently, Myanmar National Song is a partil copy.

   Posted by Sandy | 23/06/2010, 19:44
   Reply to this comment
   • 

     Starts from aroun 2.48…
     Great credit to Bo Bo Lan Sin who helped me find this song
     Thanks so much, Bo Bo.

     Posted by zizawa | 23/06/2010, 20:29
     Reply to this comment
3. 

   “အျမင္က်ဥ္းတယ္ေျပာေျပာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူေရးမွန္း မသိတဲ့ ‘ေမာင္တုိ႔ခ်ယ္ရီေျမ’ ဆုိေကာ္ပီႀကီးမို႔ နားကိုမေထာင္ခ်င္ဘူး။”

   ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမက အလကၤာေက်ာ္စြာ ဆရာေ႐ႊျပည္ေအး ေရးတာပါ။ အဲဒီသီခ်င္းကို ေကာ္ပီမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိသြားပံုက ရယ္ရတယ္။ Tom & Jerry ကာတြန္း ၾကည့္ရင္း သိတာ။

   ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီကာတြန္းၾကည့္တုန္း ဒီသီခ်င္းကို ၾကားေတာ့ သတိရလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေမကို “ေမေမ… ေမေမ… Tom & Jerry ထဲမွာ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမ ပါတယ္” ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ အေမက “ဟယ္ ေပါက္တတ္ကရ” ဆိုၿပီးေတာင္ အေျပာခံရေသးတယ္။ 😀

   အေတာ္ပဲ ကို၀တုတ္ ဒီအေၾကာင္းေရးတာနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ မမွတ္မိတဲ့ သီခ်င္း တစ္ခု ေမးရဦးမယ္။ “လြတ္ေအာင္ေ႐ွာင္ကြယ္၊ ကိုကိုရယ္၊ ေနာင္အခါ၀ယ္၊ ၀ဲ လယ္မွာ စိုးရတယ္” ဆိုတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းရဲ႕ နာမည္၊ ဆိုသူ၊ ေရးသူ၊ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သီခ်င္းဖိုင္ပါ) လိုခ်င္ပါတယ္။ သိရင္၊ ႐ွိရင္ မွ်ပါဦး။ အဲဒါလည္း ေကာ္ပီပဲ။ Rubinstein ရဲ႕ Melody in F ဆိုလား။ Melody in F ကို နားေထာင္တိုင္း အဲဒီဗမာ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းကို သတိရလို႔ လိုက္႐ွာေနတာ အခုထိ မရေသးဘူး။

   ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အကုန္နားေထာင္တယ္။ ေကာ္ပီ၊ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္၊ ေ႐ွးေဟာင္း၊ ေခတ္ေပၚ အကုန္လာခဲ့ပဲ။ နားထဲ တည့္ရင္ နားေထာင္လိုက္တယ္။ Classical, Rap, R&B, Pop, Reggae အကုန္ပဲ။ ကုလားသီခ်င္းတခ်ိဳ႕၊ တ႐ုတ္သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ေတာင္ ပါေသးတယ္။ (တခ်ိဳ႕ကို စာသား အျပည့္အ၀ နားမလည္လည္း ႀကိဳက္တယ္။) ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြေ႐ွ႕မွာ ေကာ္ပီနားေထာင္ဖို႔ ႐ွက္တာေတာ့ ၀န္ခံပါတယ္။ ပိုင္႐ွင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မ႐ွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ cover ဆိုေနၾကသလဲ ဆိုတာကို ႐ွင္းျပဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနလို႔ နားမေထာင္ျဖစ္ဘူး။

   ကို၀တုတ္ေျပာတဲ့ စႏၵယားလွထြတ္သီခ်င္းေတာ့ အခုမွ ၾကားဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာလွထြတ္ သီခ်င္းေတြကို ႀကိဳက္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ ကို တကယ့္ orchestra အျပည့္၊ electronic organ မပါဘဲ တကယ့္ string အစစ္ အင္အား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တီး/ဆို ႏိုင္တဲ့ ေန႔ကို စိတ္ကူးယဥ္မိတယ္။

   Posted by ပိုင္ (Pi) | 23/06/2010, 21:00
   Reply to this comment
   • 

     rofl…

     Posted by zizawa | 23/06/2010, 21:18
     Reply to this comment
4. 

   ေရႊမုိးညိဳ ေမရွင္ စန္းေသာ္တာေရး ၁၉၄၀ ေအာက္တုိဘာ ေအဝမ္းဓာတ္ျပား

   Posted by Bo Bo | 23/06/2010, 21:50
   Reply to this comment
   • 

     ဟာ… ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ။ နာမည္သိေတာ့ ႐ွာရတာ လြယ္သြားတယ္။ ေဟာဒီမွာ

     ကူးထားတာက နည္းနည္းေလးပါ၊ သိေတာ့ သိသာတယ္။ အဲဒီေခတ္ကတည္း ဒါက စတိုင္ထင္ပါရဲ႕။

     Posted by ပိုင္ (Pi) | 23/06/2010, 22:16
     Reply to this comment
   • 

     ကိုဘိုဘို၊

     ခုပဲ မဇၥၽိမကေန “သာကီနဲ႔ နာဇီ” ကို ဖတ္လာတယ္ဗ်၊
     ဆရာက တယ္ေဆာ္သကိုး၊ ဆားထိၿပီး ဆတ္ဆတ္ခါမယ့္သူေတြလည္း ရွားမယ္ေတာ့ မထင္ဘူး။ မၾကာခင္ ေဒါက္တာဇာနည္ (ကိုဝတုတ္လားေတာ့ မသိပါဘူး) နဲ႔ တစ္တန္းထဲ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္ (ဝိုင္းသမ ခံရတဲ့ အထဲမွာပါ)။

     ႀကိဳက္တာနဲ႔ ဘေလာ့ထဲလည္းလင့္ထားလိုက္တယ္၊
     ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္လူေတြကို ေျပာခ်င္ေနတာ၊ ဆတ္ဆတ္အထိမခံၾကလို႔ အခ်ိန္ေစာင့္ရင္း ပိုသိေအာင္ႀကိဳးစားေနရတယ္ဗ်။

     က်ေနာ့္ ဆႏၵကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ enlightenment တို႔လို အေတြးေခၚဆိုင္ရာ revolution ျဖစ္ျဖစ္ evolution ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေစခ်င္ ေျပာင္းလဲေစခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ရွိပါတယ္။ ဒီတစ္သက္မွာေတာ့ မွီေကာင္းပါရဲ့။

     Posted by မန္းကိုကို | 24/06/2010, 02:08
     Reply to this comment
5. 

   Thanks once again, Bo Bo. Very impressive!! Ten out of ten…

   Posted by watote | 23/06/2010, 22:28
   Reply to this comment
6. 

   Thanks for the link. In my opinon, a small portion of “Mg Doet Cherry Myay” and is similar to a small portion of “Overture from Die Fiedermaus (The Bat)”. Of course, both are waltzes. But, obviously, the former is not an outright copy of the latter.

   Posted by Mg JC | 24/06/2010, 00:30
   Reply to this comment
   • 

     It’s true. I should have said it’s a pligiarised song.

     Posted by zizawa | 24/06/2010, 01:17
     Reply to this comment
7. 

   တိမ္လႊာမို႕မို႕လြင္လည္း ျမိဳ႕မျငိမ္းေရးတာေပမယ့္ ေကာ္ပီပဲလို႕ ေျပာတယ္။ ျမိဳ႕မျငိမ္း ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ Youtube မွာ ဂ်ပန္တစ္ေယာက္က လာေျပာထားတာ ေတြ႕တယ္။ အဲဒါ ေရွးေခတ္ ဂ်ပန္သီခ်င္းတဲ့။ 😀

   Posted by zt | 24/06/2010, 00:39
   Reply to this comment
8. 

   ဒီသီခ်င္းေတာ႕မၾကားဖူးဘူး
   အလွသစၥာတရားေတာ႕ၾကိဳက္တယ္
   အစြဲဆုံးက ၾကယ္ကေလးပဲ
   ၾကယ္ကေလးမိုးၿမင္႕ထက္မွာေန က စတာေလ
   ေခါင္းစဥ္မွားသလားေတာ႕မသိ..
   ဒီလိုပို႕စ္မ်ိဳးေလးက ေရးသင္႕တယ္

   Posted by KNSL | 24/06/2010, 00:57
   Reply to this comment
9. 

   Ravel’s Bolero (http://www.youtube.com/watch?v=3-4J5j74VPw) is also similar to one of old Myanmar songs (see around 1:42). Pls let me know the name of the Myanmar song if you know it.

   Posted by Mg JC | 24/06/2010, 01:57
   Reply to this comment
   • 

     အင္း “Mg JC” ေျပာမွ ၾကားဖူးသလိုလို ျဖစ္လာၿပီ။ စာသားမပါေတာ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သဲလြန္စ မ႐ွိပါ။ I have no clue.

     Posted by ပိုင္ (Pi) | 24/06/2010, 22:45
     Reply to this comment
10. 

    It is not only us (Myanmar) my friends. Pls see the following link:

    Theft is a sort of universal human nature. 🙂

    Posted by Mg JC | 24/06/2010, 02:19
    Reply to this comment
    • 

      Wow, it’s a nice clip indeed. Among all those pairs of songs that the clip’s owner claims to be similar, only a couple of them are bad enough (similar enough) in my ears to go to courts. Of course, my standard here of being “similar enough” is somewhat arbitrary. (I’m roughly taking Coldplay’s Viva La Vida vs. Satriani’s If I Could Fly as a threshold here because that’s the only court case of music plagiarism that has come to my mind now.) With this arbitrary standard, both of Maung Doe Cherry Myae and Shwe Moe Nyo are similar enough to those two classical pieces to go to courts (i.e., if these incidences happened in countries where people do go to courts for such things.)

      I can think of three scenarios why such similarities appear:

      1) By pure chance. After all there are only finitely many notes that composers usually use in an octave. Add human nature and perception of music to this, and we’ve got a small but positive probability that small portions of two songs sound very similar to listeners.

      2) A composer who is heavily influenced by another may inadvertently produce a piece of music that is almost identical in some parts to the other composer’s work that s/he adores.

      3) A composer intentionally copied at least partially from or based his or her own work substantially on another composer’s work, whether the intention was “good” or “bad.”

      In these cases of Maung Doe…, Shwe Moe Nyo, and from what I’ve read from Ko Watote’s post, Saya Hla Htut’s song, I believe that a mixture of #2 and #3 were at play. Like the commenter “Rita” said, add to the situation the fact that we are not used to giving credits, we’ve got three “good” Burmese songs that are plagiarized from Western classical pieces.

      I recently read somewhere that the current trend in Burma’s music industry is moving towards recognizing more and more of song writers’ rights, and I believe that it’s a good thing. To have a respectable music industry that isn’t dominated by those “illegal” cover songs, I think that we should start giving credits to the originals. If it isn’t financially viable to write/sing so-called copy songs, then that’s fine; keep using those copy songs, but we should at least acknowledge what the originals are. With the widespread popularity of music VCDs in Burma, almost all music VCDs are giving credits to song writers these days. Compared to older days before the advent of VCDs, it’s now easier to find out who the song writer is for any given contemporary song. We should take one more step and start giving credits to the originals. For example, if someone makes a music video for Vincent van Gogh Tann Chin, the credits should read something like this: “Singer: Htoo Eain Thin, Lyrics: Myint Moe Aung, Music and Lyrics Based on: Don McLean’s ‘Vincent’.” For songs like Shwe Moe Nyo, it should read: “Singer: Daw May Shin, Song Writer: San Thawdar, Part of the chorus based on Rubinstein’s Melody in F” or “inspired by Rubinstein’s Melody in F.”

      The only “bad” thing about giving credits to originals like I wrote above is that when Burma has finally become a place where copyrights is practically protected by laws, these credits may serve as confessions and invite lawsuits from original owners. I’d say, just add a phrase in those laws so that they aren’t applicable retrospectively. 😉

      All right, it’s already too long. Thanks for all the links. By the way, please regard this comment as a “bull session” talk. 🙂

      Posted by ပိုင္ (Pi) | 24/06/2010, 22:35
      Reply to this comment
      • 

        “If it isn’t financially viable to write/sing so-called copy songs,”

        Please read it as

        “If it isn’t financially viable to write/sing so-called own-tune songs,”

        Posted by ပိုင္ (Pi) | 24/06/2010, 22:40
      • 

        Not at all, Pi. Your comments are always well regarded and appreciated..

        Posted by zizawa | 25/06/2010, 08:58
11. 

    တမင္ ဖံုးထားခ်င္လို႔ ဆိုတာထက္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီကိစၥမ်ိဳး ေျပာေလ့ေျပာထမ႐ွိလို႔ကို ေျပာမသြားတာလို႔ ထင္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသိုင္းအဝိုင္းထဲက လူအခ်င္းခ်င္းေတာ့ သိၾကမွာေလ။ ျမန္မာျပည္ အႏုပညာေလာကမွာ အမွီး၊ အကူး၊ မူပိုင္ခြင့္ကိစၥက ခုခ်ိန္ထိ ၿပီးလြယ္စီးလြယ္ဆန္ေနတုန္းပဲ ထင္မိတယ္။ ဟိုးတုန္းကဆို ပိုဆိုးမွာ။

    ၿမိဳ႕မၿငိမ္း ရဲ႕ ခ်စ္တာ ပဓာန သီခ်င္းမွာကို… မျမကေလးရဲ႕ သစၥာတိုင္ပတ္ပ်ိဳးက စကားလံုးေတြပါေနတာပါ။ အဲဒီေခတ္အခါက ဒါကို မသိၾကမယ္လဲ မထင္ဘူး။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကလည္း မသိေအာင္ ယူသံုးလိုက္တယ္ ဆုိတာမ်ိဳးလို႔ မထင္မိဘူး။ ပရိသတ္ကလည္း သစၥာတိုင္ပတ္ပ်ိဳးက စကားလံုးေတြကို ၿမိဳ႕မၿငိမ္း ေမာ္ဒီဖိုင္း လုပ္လိုက္ေတာ့မွ ေခတ္သီခ်င္းအေနနဲ႔ လွပညက္ေညာၿပီး ထြက္လာတာပဲနဲ႔ ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာ။

    မွန္တယ္ မွားတယ္ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက လုပ္ပံုကိုင္နည္း၊ စဉ္းစားပံု စဉ္းစားနည္းကို အထင္နဲ႔ မွန္းဆၾကည့္မိတာ။

    ေျပာရင္းနဲ႔ ဒီဘက္ေခတ္မွာ “သတ္ပံုမွားတဲ့ ည” အ႐ႈပ္ေတာ္ပံုကိုေတာင္ သတိရလာေသးတယ္။ ကဗ်ာေရးသူက တစ္ေယာက္ (ေမာင္သီ)၊ သံစဉ္စာသားေျပာင္းသူက တစ္ေယာက္ (မိုးေကာင္း)၊ သီခ်င္းဆိုသူက တစ္ေယာက္ (ခ်စ္ေကာင္း)၊ အဲဒီသီခ်င္းနဲ႔ ေခါင္းစဉ္ကို ယူၿပီး ဗြီဒီယို႐ိုက္သူက တစ္ေယာက္ (ေက်ာ္သူ)။ အဲဒါ ေက်ာ္သူကို သီခ်င္းနဲ႔ ေခါင္းစဉ္သံုးခြင့္ ေရာင္းလိုက္တာက သီခ်င္းေရးသူလား ဆုိသူလား မသိ (ဆိုသူလို႔ ထင္တယ္)။ အဲဒီမွာ မူရင္း ကဗ်ာ႐ွင္က ထေဆာ္လို႔ ျပႆနာေတြ ပတ္ပတ္လည္ေအာင္ တက္ခဲ့တာ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ပလူပ်ံေနေရာ ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုတာ… ခုေခတ္ ဘေလာ့ေတြမွာ ေဆာ္ၾကသလိုပဲ 😀
    အဲဒါ 93 ေလာက္က။

    ထူးအိမ္သင္ ေကာ္ပီသီခ်င္းဆိုတုန္းက ဘာလို႔ ေကာ္ပီဆုိတာလဲ ေမးေတာ့ ဆုိခ်င္လို႔ ဆိုတာပါ ျပန္ေျဖတယ္။

    မွန္တာ မွားတာထက္ အသားက်ေန၊ လုပ္႐ိုးလုပ္စဉ္လုိ ျဖစ္ေနေတာ့ ဖံုးထားတာေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ထူးၿပီး ေျပာေနစရာလို႔လည္း မထင္ေတာ့တာမ်ားလား မသိဘူး။

    Posted by RITA | 24/06/2010, 03:05
    Reply to this comment
    • 

      “ထူးအိမ္သင္ ေကာ္ပီသီခ်င္းဆိုတုန္းက ဘာလို႔ ေကာ္ပီဆုိတာလဲ ေမးေတာ့ ဆုိခ်င္လို႔ ဆိုတာပါ ျပန္ေျဖတယ္။ ”

      ဟား… ဟား… ကိုငွက္ႀကီးကြ။ 😀

      စာေရးဆရာမဂ်ဴးကိုလည္း ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္း တစ္ခုမွာ ေမးတဲ့သူက အမ်ားအားျဖင့္ ေကာ္ပီေတြကို ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြထက္ (အခုေခတ္ကို ေျပာတာ) လူႀကိဳက္ ပိုမ်ားၾကတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ လို႔ ေမးေတာ့၊ ဆရာမဂ်ဴးက “ေကာ္ပီေတြက ပိုေကာင္းတာကိုး” ဆိုတဲ့ အေျဖမ်ိဳး ဆန္ဆန္ ေျဖသတဲ့။ ဘယ္ေနရာမွာလဲ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

      Posted by ပိုင္ (Pi) | 24/06/2010, 22:48
      Reply to this comment
      • 

        ethic ဘာညာ၊ မူပိုင္ခြင့္ ဘာညာေတြ ဖယ္ထားၿပီး စဉ္းစားရင္ အဆုိေတာ္ေတြ ေျပာေလ့႐ွိတဲ့ သူတို႔ သီခ်င္းဆိုတဲ့အခါ ေကာ္ပီေတြ၊ own tune ေတြ မ႐ွိပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ သီခ်င္းက သီခ်င္းပါပဲဆိုတာကို နားလည္ လက္ခံလို႔ ရပါတယ္။

        ထူးအိမ္သင္လို ကိုယ္ပိုင္သံစဉ္သမားတစ္ေယာက္ သူႏွစ္သက္တဲ့ တျခားဘာသာစကားနဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ျမန္မာစာသားေျပာင္းလို႔ ျပန္ဆိုခ်င္တဲ့ အာသီသကိုလည္း လက္ခံလို႔ရပါတယ္။ (ပုဂၢိဳလ္ခင္လို႔ တရားမင္တာလည္း တစ္ေၾကာင္းထင္တယ္)

        ***
        ဂ်ဴးေျပာသြားတာလည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း ဂီတဘက္က လူႀကီးမင္းေတြ အေတာ္ ဆူလိုက္ေသးတာ။ ဘယ္ထဲမွာလို႔ မမွတ္မိေပမယ့္ “ကၽြန္မ၏သစ္ပင္” အၿပီးမွာ… အဲဒီ ဝတၳဳနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ဗ်ဴးတဲ့ အဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျဖခဲ့တာလို႔ ထင္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္တဲ့ထဲမွာ က်န္တာေတြေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္လဲ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ မွတ္မိေနတာ တေယာက္ေတာ့႐ွိတယ္။ ေဂ် ပါတဲ့တစ္ေယာက္။

        ႀကံဳလို႔ ပြားပါရေစဦး။ သိပ္မဆိုင္လွေပမဲ့ ဝါသနာပါလို႔ပါ။ 😀

        မၾကာခင္က fwd mail တစ္ေစာင္ရတယ္။ ျမန္မာေဘာလံုးသမားေတြကို ႐ႈံးလာတဲ့အခါမွာ ဂ်ာနယ္ေတြက ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေဝဖန္တာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ေရးထားတာပါ။

        ေဘာလံုးသမားေတြကို သိပ္အျပစ္မတင္ပါနဲ႔တဲ့။ ကိုယ္တိုင္ေရာ ႏိုင္ငံတကာက ကိုယ္နဲ႔ နယ္ပယ္တူလူခ်င္း ယွဉ္ရမယ္ဆုိရင္ ယွဉ္ႏိုင္ပါ့မလား အရင္ ျပန္ေမးပါတဲ့။ ဖတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ လက္ခံ သေဘာက်မိပါတယ္။ ေအာ္ ျမန္မာ ေဘာလံုးသမားေတြမွာ လူခ်င္းသက္သက္ ၿပိဳင္ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုတဲ့ အေတြး ဝင္လာမိတယ္။

        ေျပာခ်င္တာက ခုမွ စမွာ…
        fwd mail က ေဘာလံုးကိစၥေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံတကာ နယ္ပယ္တူက လူေတြကို မယွဉ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ မမီႏိုင္ေသးပါဘူး လို႔ ျမင္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမီရင္ မမီဘူး လက္မခံခ်င္တဲ့ စိတ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို မဟုတ္ဘူး။

        ေဘာလံုးလို ကိစၥက ၿပိဳင္ပြဲမို႔ အ႐ံႈးအႏိုင္ ရလဒ္က တန္းထြက္တယ္။ ေတာ္တာ ညံ့တာ မမီတာကို ျငင္းလို႔ကို မရဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တက႑ လို႔ ထားပါေတာ့။

        ဒါေပမဲ့ အႏုပညာလို ကိစၥမွာက်ေတာ့ အႏိုင္ အ႐ံႈးၿပိဳင္ရတာ မဟုတ္ေတာ့ ညံ့တယ္ေျပာရင္ သက္ေသျပစရာ လက္ဆုတ္လက္ကိုင္ ရလဒ္က ဘာမွ မ႐ွိဘူး။ အႏုပညာမွာကို နည္းပညာပါတဲ့ ဂီတ ႐ုပ္႐ွင္ ေလာကက လူေတြ ပိုဆိုးတယ္။ မမီတာကို မမီပါဘူး ဝန္မခံခ်င္ၾကဘူး။ ဟိုဟာေၾကာင့္ပါ ဒီဟာေၾကာင့္ပါ လုပ္ခ်င္တုန္း။

        ဗမာသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာလာတဲ့စကား႐ွိပါတယ္။ သူတို႔မွာ နည္းပညာသာ မယွဉ္ႏိုင္တာပါ။ သ႐ုပ္ေဆာင္ပညာကိုေတာ့ အခ်ိန္မေ႐ြး ယွဉ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတာ။ ဗမာျပည္မွာ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲေတြလည္း ျပလိုက္ေရာ… အဲဒီစကား သြားေတာ့တာပဲ။ ဒါေတာင္မွ ကိုရီးယားကား သနားတယ္ လုပ္ၾကေသးတာ။ တစက္မွ မေလွ်ာ့ဘူး။

        Posted by Rita | 25/06/2010, 14:37
      • 

        well said, daw rita. 🙂

        Posted by zizawa | 25/06/2010, 17:26
12. 

    သီခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေတာ္ေတာ္ ဗဟုသုတ စံုၾကတာေတြ႕ရလို႔ တစ္ကယ့္ကို ခ်ီးက်ဴးေလးစားပါတယ္။ သီခ်င္းေတြကို ေတာ္႐ုံ ေလးစားတန္ဖိုးထား႐ုံနဲ႔ အဲ့ဒီလို ခေရေစ့တြင္းက် မသိႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္း မဆိုရ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀ါသနာပါေပမယ့္ သီခ်င္းေတြရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကို အဲ့ဒီေလာက္ မေလ့လာျဖစ္ိဘူး။

    ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းေတြကို သီဆိုခ်င္တာ သီခ်င္းဆိုသူတိုင္းရဲ႕ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္လို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းေကာင္း တစ္ပုဒ္ရဖို႔ အခ်ိန္အရမ္းေပးရတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ သီခ်င္းေရးခက သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလုိ အမ်ားၾကီး မရဘူးေလ။ ဒီိေတာ့ သီခ်င္းေရးသူေတြက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေငြရျမန္တဲ့ ေကာ္ပီကိုပဲ ဦးစားေပးၾကရတာေပါ့။
    သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာက ေတးေရးဆရာတိုင္း ျမဴးဇစ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ႏိုင္သူေတြခ်ည္းပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ္ေရးတဲ့သီခ်င္းကို ျမဴးဇစ္ ဖန္တီးမႈ၊ စီစဥ္မႈ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အရမ္းကြာသြားျပီ။

    သီခ်င္းဆိုသူကလည္း ကိုယ္ပိုင္သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြရမွ ေခြထုတ္မယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေစာင့္ရမွာ (ကိုယ္တိုင္ ေတးသီခ်င္း ေကာင္းေကာင္း ေရးတတ္တဲ့ အဆိုေတာ္ကလြဲလို႔)။ ဒါေတာင္ နာမည္ရွိျပီးသား အဆိုေတာ္ေနာ္။

    ခုမွ စေခြထုတ္မယ့္သူဆိုရင့္ ေတာ္႐ုံ ဘက္ဂေရာင္းရွိ႐ုံနဲ႔ကေတာ့ ဒီတစ္သက္ ေခြထုတ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ နာမည္ၾကီး ေတးေရးဆရာကလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ သီခ်င္း မာစတာပိစ္ကို တက္သစ္စ မေျပာနဲ႔ ေတာ္႐ုံ နာမည္ရ အဆိုေတာ္ကိုေတာင္ ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေတးေရးသူဖက္ကၾကည့္ရင္လည္း မွန္ပါတယ္ေလ။

    အဲ့ဒီေတာ့ အားလံုးကို နားလည္ေပးလုိက္ၾကပါ။ တစ္ေန႔ Music Industry အားေကာင္းျပီး ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိလာတဲ့တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ကိုယ္ပိုင္သီခ်င္းေကာင္းေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာမွာပါ။

    သံစဥ္ေကာင္းတဲ့ ေရာ့ခ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္မိရင္ ေက်းဇူးျပဳျပီး အေၾကာင္းၾကားေပးၾကပါ။

    ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

    Posted by Lun Lunn | 24/06/2010, 04:27
    Reply to this comment
13. 

    မရီတာ ေျပာတာကို သေဘာတူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက ေကာ္ပီနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို က်င့္သားရေနၾကျပီ။ ခုေနာက္ပိုင္းမွ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ကို ဦးစားေပးခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ ပိုမ်ားလာၾကတာ။

    ဒါလည္း ခုေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံျခားကို သြားေရာက္ ေဖ်ာ္ေျဖရတာ မ်ားလာျခင္းက အဓိကက်တဲ့ အခ်က္ တစ္ခ်က္ပါပဲ။

    တစ္ခုေျပာျပခ်င္တာက ျမန္မာျပည္မွာ သီခ်င္းေရးခ၊ တီး၀ိုင္းခထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္က်တာက တီဗီမွာ ေၾကာ္ျငာခပါပဲ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မသိဘူး။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၄ေလာက္ကေတာင္ စကၠန္႔ ၄၀စာကို ၃သိန္းေပးရတယ္။ အဲ့ဒါ တစ္ၾကိမ္လႊင့္ခ။ တစ္ေန႔တည္း ၃ၾကိမ္လႊင့္ရင္ ၉သိန္း။ တစ္ခ်ိဳ႕ ၁လ၊ ၂လေလာက္ ဆက္တိုက္လႊင့္တဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မလဲ၊ မေတြးရဲဘူး။ သိန္းရာေပါင္းမ်ားစြာ ….

    ျပီးေတာ့ ေခြေတာင္ ဆိုင္ေပၚေကာင္းေကာင္း မေရာက္ေသးဘူး။ ကူးေခြေတြက နယ္စံုေရာက္ေနျပီ။ ဒီေတာ့ ေခြထုတ္သူေတြ ပက္လက္လန္ေရာပဲ။

    အနည္းဆံုး ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြင္းမွာေတာ့ ကူးေခြဆိုတာ မရွိသင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ပါပဲ။ ကူးေခြလုပ္ငန္း အျမန္ဆံုး ပေပ်ာက္ႏိုင္ပါေစ။

    (ပို႔စ္နဲ႔ တိုက္႐ုိက္ သိပ္မတိုက္ဆိုင္ေပမယ့္ ေကာ္ပီ႐ုိက္တ္ ပါလာလို႔ သိသေလာက္ေလး ေ၀မွ်ျခင္းပါ။ ကို၀တုတ္ကို ၾကိဳ စကားခံထားတာပါ။ ဟီးဟီး)

    Posted by Lun Lunn | 24/06/2010, 04:46
    Reply to this comment
14. 

    (ကို၊မ)zt
    မရက္စက္ပါနဲ႔။ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ ခု (ကုိ၊မ) zt ေျပာတာကို ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကားဖူးတာပဲ။ ပထမတေယာက္ကလည္း အဲ့သလုိပဲ ဂ်ပန္ သီခ်င္းအလုိက္ကို မွီးထားသလုိလို ေျပာဖူးတယ္။ ဒုကၡပါပဲ…

    knsl ေျပာတာ ‘လင္းလုိက္စမ္းပါ ၾကယ္ကေလး’ ထင္ပါရဲ ့။

    ဆရာမန္းရယ္ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာမန္းထင္ေနတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုမန္းကို ေျပာလို႔ ေနာက္ ဘိုဘို႔ ေဆာင္းပါးရယ္၊ သူ႔ fb မွာေရးထားတာတခ်ဳိ ့ရယ္၊ ခု plagiarized အႏုပညာ လက္ရာေတြအေၾကာင္းနဲ႔ပါ ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာခ်င္ေနတာ လ်ွာကိုယားေနတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက မျပည့္စုံေသးလုိ႔ incomplete thought ျဖစ္ေနေသးလုိ႔ မေျပာေသးတာ။ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ၿငိမ္ေနတာ။ ခုေတာ့ အခြင့္အေရး ရသေလာက္ လ်ွာအယားေျဖလုိက္ဦးမွ။ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္ရဲ ့nation building process ကိစၥနဲ႔ ဆုိင္တယ္။ ကုိယ္လည္း ဒီကိစၥမွာ အိပ္စပတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူေတြက ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြ ေျပာခဲ့သလဲဆိုတာ နည္းနည္းသိေတာ့ ၀င္စီခ်င္တာ။
    အဓိက အခ်က္တခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရကို နားလည္ပုံဟာ ေခတ္မမွီေတာ့ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ အေထာက္အထားနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စုံစုံမရေသးလို႔ ခဏၿငိမ္ေနတာ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လူမ်ဳိးက ပုိအစဲြအလန္းႀကီး၊ အယူသီးတယ္လို႔ စိတ္ထဲထင္တယ္။ ဒါေတာင္ကုိယ္လည္း အျပင္ေရာက္ၿပီး ကုိယ့္ဘာသာ စကား အျပင္ဘက္က စာေလး မတတ္တေခါက္ဖတ္ရလုိ႔ သတိျပဳမိတာ။ ဒီလုိေျပာလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္အျမင္ေသး ေစာ္ကားလုိစိတ္နဲ႔ ေျပာတယ္လုိ႔ မယူဆေစခ်င္ပါ။ ႀကီးက်ယ္တာလည္း မဟုတ္ပါ။
    ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ culture ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကား (တကယ္က ဥေရာပစကားလုိ႔ေျပာတာ ပိုမွန္မယ္၊ အဂၤလိပ္ကုိယ္တုိင္က သူမ်ားဆီက ယူထားတာ) ကိုကြ်န္ေတာ္တို႔က ယဥ္ေက်းမႈ လုပ္ထားတာ။ ဒီ culture ဆုိတာ မိုးေပၚကက်လာတာ မဟုတ္ဖူး။ အရမ္း အရမ္း အရမ္းကို ၿခဳံေျပာရရင္ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးပုံစံေတြ ေျပာင္းတာနဲ႔အမ်ွ ဒါဟာ ေပၚထြန္း/ေပ်ာက္ကြယ္ လာ/သြားတဲ့ အရာေတြ။ လူမ်ဳိးဆုိတာကိုက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ နားလည္ပုံက က်ဥ္းတယ္ထင္တယ္။ ပိုဆုိးတာက ဗုိလ္ေန၀င္းလက္ထက္ကေန ခုစစ္အုပ္စု လက္ထက္ထိ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္က ဒီအျမင္က်ဥ္းမႈေတြကို ပိုအားေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တာ။ ကိုမန္းကို ေျပာတဲ့ enlightenment evolution မ်ဳိးက ဒီေမာင္ေတြ ရွိေနသေရြ ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဖူး၊ စိတ္ခ်။
    ကိုလုိနီေခတ္က ‘သခင္မ်ဳိးေဟ့ ဒို႔ဗမာ’ ဟာမွန္ကန္တယ္လုိ႔ ယူဆေပမယ့္ ၂၁ ရာစုလုိ ကေန႔ခ်ိန္ခါမွာ သာကီမ်ဳိး သာကီမ်ဳိးဆုိၿပီး ေအာ္ေနတာ ကုိယ့္သိမ္ငယ္စိတ္ကုိ လူသိေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ျပေနသလုိပဲ။
    တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြမွာ ကေန႔ေတြ႔ေနရတဲ့ အစဥ္အလာေတြဟာ ၁၉ ရာစုမွာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပုိင္း ဘူဇြာလူတန္းစားဆိုၿပီး ေပၚလာတဲ့အခါမွာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေၾကးရတတ္ဘ၀ေရာက္လာသူေတြက သူတို႔ရဲ ့ အဆင့္အတန္းသစ္နဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မယ္လုိ႔ယူဆရတဲ့ အမူအက်င့္ေတြ၊ လုပ္ပုံကုိင္ပုံေတြကို ေမြးစားရင္းနဲ႔ ေပၚလာတာေတြလုိ႔ ၁၉ ရာစု အိတ္စပတ္ ၿဗိတိသ်ွ သမုိင္းဆရာ Eric Hobsbawm ကေျပာဖူးတယ္။ (သူ႔စာအုပ္နံမယ္က The invention of tradition တဲ့၊ nationalism နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ authority ရွိတဲ့စာအုပ္တအုပ္ပါ။) (လူယဥ္ေက်း သင္တန္းေတြ၊ လမ္းညႊန္ခ်က္ စာအုပ္ေတြဟာ ၁၉ ရာစုမွာ အဲဒိလူတန္းစားအတြက္ သီးသန္႔ကို ေပၚလာခဲ့ဖူးတယ္။) ေနာက္အဂၤလိပ္စကားဟာလည္း လက္တင္နဲ႔ ေရာမစကားလုံးေတြနဲ႔တင္ ျပည့္ေနၿပီ။ (ဥေရာပ ဘာသာစကား တမ်ဳိးမကတတ္တဲ့လူဆုိ ဒါကိုေကာင္းေကာင္း သတိျပဳမိႏုိင္တယ္။) ေျပာခ်င္တာက တခ်ိန္မွာ တကမၻာလုံးကို လွည့္ၿပီး ဆရာလုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္လုိ လူမ်ဳိးမွာေတာင္ သူမ်ားဆီက ေမြးစားထားေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလာက္ အယူမသီးေတာ့ တုိးတက္ေရး လမ္းေၾကာင္းက ပိတ္မေနေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာကို ဟိုးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကစၿပီး မေပ်ာက္မပ်က္ မေရြ ့မေလ်ာဘဲ တည္တံ့လာတဲ့ monolithic entity တခုလို ျမင္ေနၾကတုန္းပဲ။ အဲဒိ အျမင္ကုိ ရုိးရုိးသားသား လက္ခံသူေတြထဲမွာ ပညာတတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဗုိလ္ခင္ညြန္႔ လက္ထက္က ကမၻာမွာ လူဟာ ပုံေတာင္ပုံညာေဒသက အစျပဳတယ္ဆိုတဲ့ အရီႊးနဲ႔ သူတို႔ အာဏာကုိ တရားထူေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားမႈတခုကုိ ရုိးရုိးသားသား သည္းေျခခုိက္တဲ့ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အယူပုိသီးေလ အသစ္ကုိ လက္ခံရပိုခက္ေလပဲ။ ေျပာခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဟာ monolithic ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမင္ေနတဲ့ အသိအျမင္မွားႀကီးကုိ လူမ်ဳိးဆုိတာနဲ႔ တြဲထုတ္လုိက္တဲ့အခါမွာ သာကီမ်ဳိးေဟ့ ဒုိ႔ဗမာျဖစ္လာတာပဲ။ ေျပာရရင္ မဆုံးဘူး။ nationalism နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္သိရသေလာက္ ခုေျပာမယ့္ စာအုပ္ေလးငါးအုပ္ကုိ မဖတ္မျဖစ္ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္အျဖစ္ ညႊန္းၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားသူေတြအတြက္ ေ၀ငွေပးလုိက္ပါတယ္။
    Imagined Communities by Benedict Anderson
    Nations and nationalism by Ernest Gellner
    Nations and nationalism since 1780 by E J Hobsbawm (my favorite historian)
    The invention of Tradition by E J Hobsbawm

    Posted by Watote | 24/06/2010, 08:09
    Reply to this comment
    • 

      ကိုဝတုတ္ေရ၊

      က်ေနာ္က လက္ႏွစ္သစ္စာေျပာရင္ တစ္လံစာေလာက္ ျပန္အေပါက္ခံရေတာ့ လန္႔ရမလား၊ ရွက္ရမလား ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕။

      အလကားေနာက္တာပါဗ်ာ၊
      က်ေနာ္က မသိရင္လည္း မရွက္တတ္ပါဘူး၊ ခုလည္း ေက်ာင္းသားပဲဟာ၊ သင္ေန ေလ့လာေနတာပါပဲ။ အဂၤလိပ္စာက ခုမွျပန္စၿပီးေလ့လာေနတာကေတာ့ အားနည္းခ်က္ႀကီးတစ္ခုေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့လည္း ေက်ာင္းျပန္တက္တာလည္း ကေလးတန္းေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့၊ အဲ ထားပါေတာ့ က်ေနာ့ဘေလာ့မွာ အခန္႔သင့္လာမွ အားလံုးကို အသိေပးပါေတာ့မယ္ဗ်ာ။

      ခန္႔မွန္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ စံုေထာက္ဝင္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလား စိတ္ကူးေနတယ္။ အျခားစံုေထာက္ေတြ မွားတာေရွာင္ခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ခန္႔မွန္းခ်က္ကို ၾကည့္ရံုနဲ႔ အေထာက္အကူအေတာ္ရနိုင္တယ္ဗ်။ ျမန္မာျပည္ ေကာလိပ္မွာတုန္းက ေလာဂ်စ္ဆရာတစ္ေယာက္ဗ်ာ အျမဲခ်ဲတြက္တြက္ၿပီးထိုးတာ မေပါက္ဖူး၊ သူတပည့္တစ္ေယာက္က ဆရာ့ဆီက ပယ္ထားတဲ့ကဏန္းေတြ ခ်ီးျမႇင့္ပါဆိုၿပီး သြားထိုးလိုက္တာ ေပါက္သြားသလို ျဖစ္ေနၿပီ။

      ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္နာမည္ေတြအတြက္ ေက်းဇူတင္ပါတယ္၊ တစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူဖတ္ရမယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္။

      Posted by မန္းကိုကို | 24/06/2010, 11:47
      Reply to this comment
      • 

        ပို႔စ္ေရာ မွတ္ခ်က္နဲ႔ပါ ဆိုင္ေတာ့ မဆိုဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေလာဂ်စ္ဆရာ ခ်ဲကို တြက္ၿပီးထိုးတယ္ဆိုတာ စိတ္၀င္စားတယ္။ ခ်ဲကို ထိုးခ်င္သလို ထိုးတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ တြက္ၿပီးမွ ထိုးတဲ့လူကို ေလာဂ်စ္ဆရာလို႔ ေခၚႏိုင္ပါ့မလား။

        Posted by ပိုင္ (Pi) | 24/06/2010, 22:44
    • 

      ကိုပိုင္၊ ေလာဂ်စ္ဆရာဆိုတာက သူ႔ရဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေလဗ်ာ၊ ခ်ဲတြက္တာကေတာ့ သူ႔ဝါသနာဆိုေတာ့ က႑ခ်င္းကြဲတယ္လို႔သာ မွတ္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ သူ႔ထက္ဆိုးတဲ့ သတၱေဗဒ႒ာနမႉးဆို နာမည္ႀကီးဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြဆီ စက္ဘီးနဲ႔ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ကို သြားေနခဲ့တာ။

      ဒါေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ဝန္းက်င္ကပါ၊ ခုအေျခအေနေတာ့ သူတို႔အတြက္ မေတြးရဲဖူး။ ကိုယ့္ထက္ငယ္သူေတြေတာင္ အရက္ေဖါ ေဖါေနတာေတြ(နွစ္နည္းနည္းပဲခံေတာ့မွာ) ေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္ဗ်။ ေရွ႕ေရးမရွိၾကတဲ့ဘဝမွာ ဘာမွမတတ္နိုင္ပဲ ကိုယ္၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာေနၾကတာလို႔ပဲ နားလည္မိပါတယ္။ ဒီလို ဆယ္စုနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားေနခဲ့ၾကရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ဘယ္လိုမ်ား(စိတ္ဓါတ္ေတြ) ျပန္ဆြဲတင္လို႔ရမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်။

      Posted by မန္းကိုကို | 25/06/2010, 01:16
      Reply to this comment
15. 

    ရီတာ ေျပာတာအမွန္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ဆီမွာ အဲဒိ အေလ့အထက မရွိဘူး။ သီခ်င္းေတြတင္မကဘူး။ စာေပမွာလည္း အလားတူပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပုိင္းေလာက္ကကို ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ တေယာက္ပါၿပီး ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတခုကို အမွတ္ရမိေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ မဟုတ္တာကို ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က သိရင္ ဒါကို ရုိးရုိးသားသား ထုတ္ေဖာ္ေျပာတတ္တဲ့ အေလ့အထ၊ ပုိင္ရွင္ကို credit ေပးတဲ့ အေလ့အထ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ လုိကို လုိအပ္ေနၿပီလို႔ ထင္တယ္။

    လြန္လြန္းေျပာတာေတြလည္း အင္မတန္မွ သဘာ၀က်ၿပီး မ်ွတတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ rock သီခ်င္းေကာင္းေတြေျပာလုိ႔ ဟဲဟဲ ကြ်န္ေတာ္က Dire Straits ရဲ ့အမာခံ ပရိသတ္ဗ်။ အားလုံးနီးပါးကို ႀကိဳက္တယ္။ အဲဒိထဲကမွ အႀကိဳက္ဆုံး သီခ်င္းေတြကို ေရြးျပရရင္.. ဂစ္တာဆုိလုိမွာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Mark Knopfler ကိုေတာ္ေတာ္ႀကီးမွ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ႀကိဳက္တယ္။ http://www.youtube.com/watch?v=gbJqduK8sak&feature=related (ဘယ္အႀကိမ္ နားေထာင္နားေထာင္ မရုိးတဲ့ ဂစ္တာဆုိလုိ)
    
    http://www.youtube.com/watch?v=2jH74e3Qo9k (သူ႔ရဲ ့နံမယ္အႀကီးဆုံး guitar solo)
    
    
    
    

    Posted by Watote | 24/06/2010, 08:36
    Reply to this comment
16. 

    ဖတ္ရတာ ဗဟုသုတ အရမ္းရပါတယ္။ ဂီတ နဲ႕ အႏုပညာ၊ Nationalism ေတြကို စိတ္၀င္စားေပမဲ့ ျဖည့္စြက္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အထိ ၀မ္းစာမျပည့္လုိ႕ပါ။ ပင္တိုင္ေဆြးေႏြးတဲ့ ကို၀တုတ္ နဲ႕ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    Posted by မိုးစက္ပြင့္ | 24/06/2010, 10:42
    Reply to this comment
17. 

    ပို႔စ္ကိုေရာ မွတ္ခ်က္ေတြကိုပါ ဖတ္သြားပါတယ္။ အေတာ္ဗဟုသုတ ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း စႏၵရားလွထြဋ္တို႔။ စႏၵရားခ်စ္ေဆြတို႔ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြ အေပါအ၀င္ ျမန္မာသံစဥ္ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြကို သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ဆိုလည္း ၀င္းဦးဆိုတာကိုမွ နားေထာင္ျဖစ္ၿပီး ၀င္းဦးအသံကိုပဲ ၾကားေယာင္ေနတယ္။ အခုက ေကာ္ပီသီခ်င္းျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းဘူး။

    Posted by Nge Naing | 24/06/2010, 12:17
    Reply to this comment
    • 

      မငယ္ႏုိင္ေရ
      တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္က ေကာ္ပီ သီခ်င္းဆုိတာထက္ ဟုိးနားျဖတ္ ဒီနားျဖတ္ မွီးထားတာဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးတာပါ။ မွန္ခ်င္မွလည္း မွန္မွာပါ။ original ဆုိတဲ့ (ဂ်ပန္)သီခ်င္းကို ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မၾကားဖူးပါဘူး။ သိပ္စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔။ မွီးတာက အျပစ္မရွိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကမၻာမွာ original စစ္စစ္ ဆိုတာေတြက ရွိေရာရွိရဲ ့လား ဆိုတာ ေမးစရာပါ။ ကိုယ္ကရုိးရုိးသားသား ထုတ္ေျပာဖုိ႔ကသာ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ကုိယ့္ထက္တုိးတက္တဲ့လူဆီက သင္ယူမွီျငမ္းတာ ရွက္စရာ မဟုတ္ဖူးထင္ပါတယ္။

      Posted by zizawa | 24/06/2010, 12:41
      Reply to this comment
18. 

    Ko Wa Tote (Zizawa)

    Thx for sharing … I will listen later …

    How’s about Steel Heart? He’s not very popular as other. I could find his songs less than 20 only but some of his songs; She’s Gone, Angle Eyes, Ma Ma, Don’t You Cry are my favorite songs …

    Posted by Lun Lunn | 24/06/2010, 16:13
    Reply to this comment
    • 

      Thanks, Lun Lunn. In all honesty, I’ve never heard of him.

      Posted by zizawa | 24/06/2010, 20:09
      Reply to this comment
19. 

    Ko Wa Tote,

    Here some of his songs …

    If you like it, let me know. I can send sound files. 🙂

    Have a happy weekends ahead!

    Posted by Lun Lunn | 25/06/2010, 07:46
    Reply to this comment
    • 

      nice one… thanks, lun lunn.

      Posted by zizawa | 25/06/2010, 09:02
      Reply to this comment
20. 

    “ထူးအိမ္သင္ ေကာ္ပီသီခ်င္းဆိုတုန္းက ဘာလို႔ ေကာ္ပီဆုိတာလဲ ေမးေတာ့ ဆုိခ်င္လို႔ ဆိုတာပါ ျပန္ေျဖတယ္။ ”

    အဓိကက ေကာ္ပီသီခ်င္းဆုိတာထက္ ကုိယ့္သီခ်င္းဟာ ေကာ္ပီသီခ်င္း ဒါမွမဟုတ္ တျခားသီခ်င္းတခုခုကေန မွီးထားတာဆိုတာကို ေျပာဖို႔ပဲ။ မေျပာဘူးဆုိရင္ plagiarized လုပ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ရမွာဘဲ။ plagiarized သီခ်င္းေတြကို လူေတြက လက္ခံခ်င္ လက္ခံမွာဘဲ။ ႀကိဳက္ခ်င္လည္း ႀကိဳက္ႏုိင္တာပဲ။ Dora Than Aye ရဲ ့နံမယ္ႀကီး သီခ်င္းတခ်ဳိ႔ဟာလည္း ေျပာခဲ့သလုိ plagiarized သီခ်င္းေတြပဲ။ တႏိုင္ငံလုံးက သီခ်င္းေကာင္းရင္ၿပီးေရာ plagiarized ျဖစ္ျဖစ္ outright copy ျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ ရွက္စရာမဟုတ္ဖူး၊ ဂုဏ္ယူစရာ အျဖစ္လက္ခံမွာဘဲ ဆိုရင္လည္း သူတို႔ သေဘာအတုိင္းပါပဲ။ သူ႔ဟာသူ ဆိုခ်င္လို႔ဆိုတာ ဘာမွ အျပစ္ေျပာလို႔ မရေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ မဟုတ္တာကို ကုိယ္ပုိင္လုိမ်ဳိး ညာတာပါေတးနဲ႔ လူလည္က်တာကေတာ့ မရိုးသားဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သိသေလာက္ ထူးအိမ္သင္ကို အဲ့သလို မရိုးမသားစိတ္နဲ႔ လုပ္တယ္လုိ႔ ေျပာႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေထာက္အထားလည္း မရွိပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဗမာျပည္မွာက မူရင္းပုိင္ရွင္ကုိ ကိုးကားတာ၊ cite လုပ္တာ၊ acknowledge လုပ္တဲ့ ဓေလ့က ရွိမွ မရွိတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို ရုိးသားတဲ့ ဓေလ့အျဖစ္ ေျပာဖို႔ေတာ့ ခက္မယ္။ ေနာက္တခုက ဗမာျပည္မွာ ဘုိစာဖတ္ႏုိင္တဲ့လူ၊ ဘုိသီခ်င္းေတြကို ႏွံံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိတဲ့လူနည္းေတာ့ လူလည္က်ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းပိုမ်ားတာေပါ့။

    တခါက ေသာ္တာေဆြရဲ ့၀ထၳဳတပုဒ္ဟာ ဘုိ၀ထၳဳတပုဒ္ကုိ ခုိးခ်ထားတာဆိုၿပီး ဗမာစာသင္တဲ့ ဘုိမႀကီးတေယာက္က သူ႔ကိုေထာက္ျပဖူးတယ္။ ၀ထၳဳထဲက တခ်ဳိ ့ dialouge ေတြဆိုရင္ အတိအက်ေတာင္တူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသာ္တာေဆြက ဒါသူ႔ကုိယ္ပုိင္ပါဆုိၿပီး ခံျငင္းတယ္။ အေလ်ွာ့ေပးသြားတယ္ေတာ့ မၾကားမိဘူး။ ေမာင္သာႏုိးကေတာ့ ေသာ္တာေဆြရဲ ့၀ထၳဳကိစၥကုိ သူခုိးလက္က သူ၀ွက္လုတဲ့ အျဖစ္ပမာ ေရးတယ္။ ေသာ္တာေဆြက ၀ထၳဳေရးနည္းသင္တန္းလားဖြင့္ေတာ့ တပည့္တေယာက္က အဲဒိ ဘုိ၀ထၳဳကိုကူးခ်ၿပီး ေသာ္တာေဆြကို ျပတာျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆိုတယ္။ ေသာ္တာေဆြက ဒါကိုသေဘာက်ၿပီး သူ႔ရဲ ့ရင္တြင္းျဖစ္ လုိလုိ လုပ္ပစ္လုိက္ပုံရတယ္။ အဲ့ေတာ့ ေသာ္တာေဆြက မူရင္း ဘုိ၀ထၳဳကို မဖတ္ဖူးတာ ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့။

    ေနာက္ပီး ၀င္းဦး၀ထၳဳေတြ အပါအ၀င္ တခ်ိန္က စာဖတ္ပရိသတ္ေတြၾကားမွာ နံမယ္ႀကီးခဲ့တဲ့ စာေတြကိုလည္း သံသယရွိတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ရင္ အရင္က မသိေသးတာေတြ ေပၚလာႏုိင္တာပဲ။ အဲ့သလုိေပၚလာလုိ႔ ဒီအႏုပညာ လက္ရာေတြကို အရင္လုိ ဆက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ဆုိတာကေတာ့ ေနာက္တပုိင္းေပါ့။ လူတေယာက္ဟာ မွားယြင္းတဲ့ အသိတခုကေပးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကေနလည္း တသက္လုံး စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနသြားႏုိင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလုိ႔ ေျပာမလား။ ဒါကေနာက္ေရးခ်င္စရာ ေခါင္းစဥ္တခုေပါ့။

    ေနာက္မ်ားမွ…

    ၀တုတ္

    Posted by Watote | 25/06/2010, 10:11
    Reply to this comment
    • 

      အင္း ဟုတ္ပါတယ္။
      ထူးအိမ္သင္ကိစၥက စႏၵယားလွထြဋ္ ကိစၥနဲ႔ မတူပါဘူး။
      ီ
      ဒါေပမဲ့ post မွာ ေကာ္ပီကိစၥ ပါတာရယ္၊ လုပ္႐ိုးလုပ္စဉ္ က်င့္သားရ ဆုိတာကို ေတြးမိတာရယ္နဲ႔ ေရးျဖစ္သြားမိတာ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းက စာသားေတြကို ျဖတ္ပစ္လုိက္မိတယ္။ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ စကားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မဂၢဇင္းမွာ ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ၊ ျမဝတီက အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္ေနလို႔ မထည့္ခ်င္တာနဲ႔ မထည့္ေတာ့တာ။ မဂၢဇင္းမွာ ပါတာလို မခိုင္လံုဘူးလို႔ ခံစားရလို႔ပါ။ သူေျပာသြားတာ “ေကာ္ပီ” နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။

      Posted by Rita | 25/06/2010, 14:03
      Reply to this comment
    • 

      ဆရာေရ၊

      ေရးခ်င္တာ သိပ္မ်ားေနၿပီထင္တယ္၊ ေတာ္ၾကာ မူလတန္းေက်ာင္းဆရာေတြလို ဘာသာစံုျပရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ။

      ေနာက္တာပါဗ်ာ၊ နည္းနည္းအားလာရာက စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး အကူအညီလာေတာင္းတာပါ။
      က်ေနာ့္ ပို႔စ္ေတြကို ေဝဖန္ေပးဖို႔ပါ (ေလေပါထားတာေတြေတာ့ မပါပါ)၊ က်ေနာ္က အလယ္လတ္အဆင့္ (နဲ႔ လံုးဝမသိေသးတဲ့ အဆင့္) သမားေတြေလာက္ ရည္ရြယ္ေရးထားတာေတြမို႔လို႔ ကိုဝတုတ္အတြက္ နည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ (တစ္ဖက္ကလည္း တစ္သက္မွာ ကိုဝတုတ္တို႔လို ပညာသင္ခြင့္ မရွိနိုင္ေတာ့တဲ့ လူေတြ၊ မသိသူေတြ အတြက္ပါ၊)

      ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ကိုေဝဖန္မယ့္သူ မရွိလို႔ ဂြက်ေနတယ္၊ အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ့္ကို က်ိဳးေၾကာင္းနဲ႔ ေထာက္ျပေဝဖန္ေပးမယ့္သူေတြကို ေစာင့္ေနတာ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဗ်၊ အလြတ္သေဘာ ႏွိပ္ကြပ္မယ့္သူေတြပဲ ေတြ႕မိေသးတယ္။

      က်ေနာ့္ဘေလာ့ကို လူလာမ်ားေအာင္ ဆင္တာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ လာမမန္႔လည္း ကိုယ့္ဘေလာ့ထဲကပဲ ေစာင္းပါးရိပ္ခ်ည္ ေျပာလို႔လည္း ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုတင့္ဦးလည္း ေပ်ာက္ေနတယ္ထင္တယ္။

      Posted by မန္းကိုကို | 26/06/2010, 15:05
      Reply to this comment
      • 

        ဆရာမန္းေရ..
        ကြ်န္ေတာ္ တေလာက ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒိတုန္းက ထုိင္းႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း ေရးေနတာ ကြ်န္ေတာ္ သတိျပဳမိတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒိအခ်ိန္က အိမ္မွာ The King Never Smiles ေရာက္ေနခ်ိန္ပဲ ဆရာေရ။ အဲဒိတုန္းက ကိုမန္းကို ေရးထားတာေတြမွာ ေမးစရာမရွိေသးလို႔ပါခင္ဗ်ာ။ ခုကိုမန္းကို ေျပာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္သြားၾကည့္ေတာ့ ကုိယ့္ဆရာက ဒါလည္း ရတာကိုးလို႔ အထင္ေတြ big သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကဗ်ာ၊ စာေပ ဖန္တီးမႈပုိင္းမွာ ငတုံး၊ ငအပါ ခင္ဗ်ာ။ ဒီအပုိင္းမွာ ကုိယ္တုံးပုံ၊ အပုံေတြ တခ်ိန္က်ေတာ့ ေျပာျပရေသးတာေပါ့ေလ…

        Posted by zizawa | 26/06/2010, 19:01
21. 

    To everyone here:

    In addition to posting comments here, let’s do something to nudge Burma’s music industry towards giving credits to original song writers. I suggest that we start doing our little parts by commenting on Burmese music video clips posted on blogs and sites like YouTube; if the song in the clip is substantially based on another’s work, then we will find a clip of the original and post a comment respectfully (or at least politely) pointing out the parts that are similar to the original. I understand that it’s a sub problem of a bigger problem that seems intractable at times, but maybe, just maybe, we can make an iota of difference here?

    Posted by ပိုင္ (Pi) | 25/06/2010, 21:15
    Reply to this comment
    • 

      ဆရာပိုင္၊
      စိတ္ကူးကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဂီတဝါသနာရွင္မ်ားအေနနဲ႔ေပါ့။
      ဒါေပသိ၊ ဒီ့ထက္ထိေရာက္မွာမ်ိဳးေလးေတြ ေတြးၾကရင္ေကာ ေကာင္းမလားလို႔။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာ လက္လီျဖစ္ေနတယ္၊ လက္ကားနဲ႔ဝင္ရင္ ပိုထိေရာက္မလားလို႔ပါ။ လက္လီက်ေတာ့ လူငယ္ေတြဆီ လက္လြဲေပးသင့္လည္း ေပးရတာေပါ့။

      Posted by မန္းကိုကို | 26/06/2010, 14:44
      Reply to this comment
      • 

        Oh, I thought I was still a “Lu Nge.” 😀 Oh, well, perhaps I’m not that young anymore… sigh…

        Posted by ပိုင္ (Pi) | 26/06/2010, 17:43
    • 

      Thanks for the initiative, Pi… I’m genuinely interested. We’ll talk more, shan’t we?

      Posted by zizawa | 26/06/2010, 18:42
      Reply to this comment
22. 

    I would like to say that most of the Burmese modern music(except classical Burmese music) using Western instruments are copied partially or wholly from western music.

    Posted by Tin | 26/06/2010, 03:39
    Reply to this comment
23. 

    “ဘယ္မူရင္းသီခ်င္းကို စာသားထည့္ထားပါတယ္။ ဘယ္မူရင္းသံစဥ္ေတြကို မွီးပါတယ္လုိ႔ ” သီခ်င္းေခြကာဗာေတြမွာ ထည့္ေပးလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာက တိုက္႐ိုက္တေထရာတည္း ကူးယူထားတာမဟုတ္ပဲ ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ျဖစ္ေစ, နားထဲမွာ စြဲေနတဲ့ သံစဥ္အပိုင္းအစေတြ, တီးဟန္ေတြ ေပါင္းၿပီး ထြက္လာတဲ့ သံစဥ္အသစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာ္ပီပဲျဖစ္ျဖစ္, ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (အႏုပညာ) ဖန္တီးမႈကေတာ့ ပါတာပါပဲ။ ဂုဏ္ငယ္စရာ မရွိဘူး ထင္ပါတယ္။ ေရွးေခတ္ျမန္မာေတြလည္း ဒီလိုပဲ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ေခၚေခၚ စု-တု-ျပဳ ေခၚေခၚလုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ( ဥပမာ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ ၅၅၀-ဇာတ္ေတာ္ေတြကို မွီးထားတာပါပဲ) အကိုးအကားထုတ္ျပတဲ့ အေလ့အထသာ နည္းခဲ့တာပါ။ ဒါကလည္း အမ်ားသိၿပီးသားလို႔ ယူဆေကာင္း ယူဆခဲ့ၾကလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

    Posted by ဧရာ | 26/06/2010, 15:24
    Reply to this comment
    • 

      ‘ေကာ္ပီပဲျဖစ္ျဖစ္, ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (အႏုပညာ) ဖန္တီးမႈကေတာ့ ပါတာပါပဲ။ …. ေရွးေခတ္ျမန္မာေတြလည္း ဒီလိုပဲ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ ေခၚေခၚ စု-တု-ျပဳ ေခၚေခၚလုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။’

      အတိအက်ပဲ။ ဒါကုိ ကြ်န္ေတာ္လည္း သေဘာတူပါတယ္။ အျပင္က ၀င္လာတာကို ကုိယ့္ကုိယ္ပုိင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္တာ ကုိယ့္ရဲ ့ကုိယ္ပုိင္ဟန္ ထြက္လာေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာ နည္းနည္းေနာေနာ အရည္အခ်င္းမဟုတ္ပါဖူး။ အဲ့သလို လုပ္တာကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ထူးအိမ္သင္ရဲ ့ ‘အၾကင္နာအိပ္မက္’ သီခ်င္းဟာ Lionel Ritchie ရဲ ့ Hello နဲ႔ Say you Say me ကေန ဆင္းသက္လာတာဆိုၿပီး ဂီတကုိ ႏွံ႔စပ္တဲ့၊ ကုိယ္တုိင္လည္း တူရိယာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြ်မ္းက်င္တဲ့ မိတ္ေဆြ ေတးေရးဆရာ တေယာက္က ရွင္းျပဖူးတယ္။ အရင္အတုိင္းတို႔၊ သြားၾကစို႔တုိ႔လုိ သီခ်င္းေတြထက္ အၾကင္နာအိပ္မက္လုိ သီခ်င္းေတြ မ်ားမ်ားထြက္လာရင္ ကြ်န္ေတာ္ ထူးအိမ္သင္အတြက္ ပိုဂုဏ္ယူမိမွာပါ။ ခုလည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္။

      Posted by zizawa | 26/06/2010, 19:25
      Reply to this comment
    • 

      “ေကာ္ပီပဲျဖစ္ျဖစ္, ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (အႏုပညာ) ဖန္တီးမႈကေတာ့ ပါတာပါပဲ။”

      အမွန္ပဲ၊ အမွန္ပဲ။ တခါတေလဆို ေကာ္ပီကို မူရင္းထက္ ပိုႀကိဳက္မိတာေတြေတာင္ ႐ွိတယ္။ “ကိုယ္ပိုင္ ျပက္လံုး” ကို ထူးအိမ္သင္ဆိုေတာ့ Robin Gibb (Bee Gees) ရဲ႕ I started a joke ထက္ ပိုႀကိဳက္မိတယ္။ (ကိုယ္ကလည္း ဗမာ၊ ထူးအိမ္သင္ကလည္း ဗမာလို ဆိုတာဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ပိုၿပီး အစပ္တည့္သြားတာလည္း ပါမယ္။ ဆိုတာလည္း ထူးအိမ္သင္က ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္၊ Robin ရဲ႕ ပရိသတ္မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။) အဲဒီလို အႏုပညာ႐ွင္မ်ိဳးရဲ႕ အႏုပညာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္။ မွီးတယ္ဆိုရင္ မွီးတဲ့အေၾကာင္းေလး အေခြရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ထည့္ေရးထားေစခ်င္တာပါပဲ။ မဟုတ္ရင္ Tom & Jerry ထဲမွာ ေမာင္တို႔ခ်ယ္ရီေျမ ပါတယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလးတုန္းက ထင္သလိုေတြ ထင္ကုန္ေတာ့မယ္။ (ေကာ္ပီက ပိုမ်ားေတာ့ အလိုေလ်ာက္ default အေနနဲ႔ အားလံုးကို ေကာ္ပီလို႔ ထင္တာက အက်င့္ပါခ်င္လည္း ပါေနေလာက္ၿပီ။) ျမန္မာဂီတေလာက ပိုၿပီး ထူထူေထာင္ေထာင္ လူလူသူသူ ျဖစ္လာဖို႔ ေလာေလာဆယ္ လုပ္ႏိုင္သမွ်ထဲမွာ ဒါက (credit ေပးတဲ့ကိစၥက) အလြယ္ေလး လုပ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ တစ္ခုလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

      Posted by ပိုင္ (Pi) | 26/06/2010, 19:38
      Reply to this comment
24. 

    “တိုက္႐ိုက္တေထရာတည္း ကူးယူထားတာမဟုတ္ပဲ ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ျဖစ္ေစ, နားထဲမွာ စြဲေနတဲ့ သံစဥ္အပိုင္းအစေတြ, တီးဟန္ေတြ ေပါင္းၿပီး ထြက္လာတဲ့ သံစဥ္အသစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ”

    That’s right, ဧရာ. And there is a limit to go to court for just a fragment. You can work under the limit if you know it very well.
    And there is somthing missing in this discussion. It’s about royalty free music and public domain. From my knowledge, every copyright law and intellectual property right has public domain on the other side. After some specific time, a copyrighted material falls into public domain and it is free for anyone. So with these classical pieces, there will be no hearing in court needed.
    Most of those classic music pieces fall in the catagory of public domain. So the cartoons like Mikey Mouse can use the piece free as long as there is a player playing for them. And there are many compilations of royalty free music for any free usage. All current composer can take a piece of it and use them in their copyrighted pieces. I don’t think any credit should be made. Even bands like Metallica uses some pieces of German classical music in their composition. No credit needed.

    So, simply calling those Burmese senior composers copycats is too strong for this reason.

    Posted by Winsg | 01/07/2010, 08:54
    Reply to this comment